مقدمه: یکی از پیامدهای مورد انتظار سالمندی جمعیت، افزایش شیوع آسیب‌پذیری است. آسیب‌پذیری در صورت تداوم، احتمالاً تبعاتی برای زندگی فردی و اجتماعی سالمند در جامعه به همراه دارد. بنابراین مطالعه حاضر با هدف تعیین شیوع آسیب‌پذیری و عوامل مرتبط با آن در سالمندان بستری در بیمارستان انجام شد.
روش کار: پژوهش حاضر، یک مطالعه توصیفی- تحلیلی از نوع مقطعی است که بر روی 120 نفر از سالمندان بستری در بیمارستان‌های منتخب دانشگاه علوم پزشکی ایران که به روش نمونه‌گیری آسان (convenience) وارد مطالعه شدند، انجام شد. داده‌ها از طریق فرم مشخصات دموگرافیک و پرسشنامه شاخص آسیب‌پذیری تیلبرگ (Tilburg Frailty Indicator) جمع‌آوری شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با آزمون‌های تی مستقل، آنالیز واریانس و ضریب همبستگی پیرسون، با استفاده از نرم‌افزار کامپیوتری SPSS نسخه 22 انجام گردید.
یافته‌ها: 2/64 درصد سالمندان، مرد بودند. میانگین سنی شرکت­کنندگان در مطالعه 11/8±3/68 بود. 5/62 درصد نمونه­ های پژوهش، آسیب ­پذیر بودند. حیطه اجتماعی آسیب پذیری به‌عنوان شایع‌ترین و فراگیرترین حیطه آن شناسایی شد. حیطه‌های روانی و فیزیکی آسیب‌پذیری نیز به ترتیب در جایگاه‌های بعدی از نظر شیوع قرار گرفتند. آسیب‌پذیری همچنین با ویژگی­ های جمعیت شناختی مختلفی ازجمله سن (P=0/026)، جنسیت (P=0/021)، وضعیت تأهل (P= 0/035)، سبک زندگی (P= 0/014) و غیره رابطه معنی­ دار آماری داشت.
نتیجه­ گیری: بر اساس یافته‌ها، آسیب‌پذیری کلی و همچنین به تفکیک در هر سه حیطه فیزیکی، روانی و اجتماعی آن در بین سالمندان بستری در بیمارستان از شیوع نسبتاً بالایی برخوردار است و با عوامل مختلفی در ارتباط است.