مقدمه: با توجه به پیشرفتهای روزافزون تکنولوژی و رشد بیسابقه در علوم پزشکی در زمینه احیاء قلبی ریوی نیاز به آموزش و بهسازی نیروی انسانی پرستاری در بخشهای اورژانس یک ضرورت میباشد. لذا پژوهش حاضر با هدف تأثیر برنامه بازآموزی صلاحیت محور طراحی شده بر عملکرد پرستاران در زمینه احیاء قلبی ریوی در بخش اورژانس انجام شد.
روش: این پژوهش از نوع نیمه تجربی است، نمونهگیری غیرتصادفی، دارای دو گروه آزمون (15 نفر) و شاهد (15 نفر) در بیمارستانهای آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی گلستان انجام شد. ابزار گردآوری اطلاعات شامل چک لیست مشاهده عملکرد پرستاران در زمینه احیاء قلبی ریوی میباشد. برنامه بازآموزی صلاحیت محور براساس اصول برنامههای بازآموزی و گامهای اصلی آموزش براساس صلاحیت (C.B.T) در زمینه احیاء قلبی ریوی طراحی و در گروه آزمون اجرا شد. دادهها در دو مرحله قبل و 4 ماه بعد در دو گروه آزمون و شاهد جمعآوری و توسط نرمافزارSPSS v.16 ، آمار توصیفی (فراوانی، میانگین، انحراف معیار) و استنباطی (کایدو، منویتنی و ویلکاکسون) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافتهها: آزمون آماری کایدو نشان داد دو گروه از نظر متغیرهای دموگرافیک مثل سن، جنس و سابقه کار و ... یکسان هستند (05/0p>). بین ابعاد عملکرد پرستاران در زمینه احیاء قلبی ریوی در گروه آزمون و شاهد بعد از مداخله، آزمون آماری منویتنی اختلاف معناداری را نشان داد (05/0p<). همچنین آزمون آماری منویتنی تفاوت معناداری بین کل نمرات عملکرد پرستاران در زمینه احیاء قلبی ریوی در دو گروه آزمون و شاهد بعد از 4 ماه نشان داد (05/0p<).
نتیجهگیری: نتایج پژوهش نشان داد که برگزاری برنامه بازآموزی صلاحیت محور بر عملکرد پرستاران در زمینه احیاء قلبی ریوی مؤثر میباشد و توانسته است عملکرد پرستاران بخش اورژانس را حدود 40% ارتقاء دهد لذا پیشنهاد میگردد برنامه بازآموزی صلاحیت محور جهت بهسازی نیروی انسانی پرستاران در بخشهای اورژانس به کار رود.
Memarian R, Kavosi A, Vanaki Z. The effect of retraining program competency based planning on nurses practice in cardiopulmonary resuscitation in emergency department. IJNR 2013; 8 (3) :37-46 URL: http://ijnr.ir/article-1-1258-fa.html
معماریان ربابه، کاوسی علی، ونکی زهره. تأثیر برنامه بازآموزی صلاحیت محور طراحی شده بر عملکرد پرستاران در زمینه احیاء قلبی ریوی در بخش اورژانس. نشریه پژوهش پرستاری ایران. 1392; 8 (3) :37-46