مقدمه: قصور پرستاری، در اغلب موارد موجب صدمه به بیمار در فرآیند مراقبت و درمان می‌گردد؛ به‌طوری‌که می‌تواند آسیب‌های جدی به سلامت بیمار وارد نماید. همچنین این قصور دارای دو جلوه است: یکی به‌صورت «فعل» محقق می‌گردد و دیگری ناشی از «ترک فعل» پرستار است.

روش کار: مقاله حاضر با رویکردی تحلیلی- توصیفی، با بررسی یک نمونه عملی (پرونده بیمارستان خمینی‌شهر که منتهی به صدور حکم محکومیت با حبس‌های طولانی‌مدت برای کادر درمان بیمارستان گردید)، به‌دور از هرگونه داوری در خصوص عملکرد کادر درمانی، در صدد پاسخ به این پرسش است که چگونه ترک فعل می‌تواند برای پرستاران موجب مسئولیت گردد؟ و آیا ترک فعل می‌تواند در شرایط خاص، عنصر مادی جرایمی را تشکیل دهد که معمولاً با فعل مثبت ارتکاب می‌یابند؟ بررسی این سؤال و یافتن پاسخ آن در جرایم علیه اشخاص، مستلزم مداقه در مفهوم ترک فعل و موضعِ نظام حقوقی ایران است.

یافته‌ها: تحلیلِ انجام‌شده نشان می‌دهد که ترک فعل پرستار، همانند افعال او می‌تواند موجب صدمه به بیمار و در نتیجه موجب مسئولیت کیفری برای پرستار گردد.

نتیجه‌گیری: ضرورت دارد با برگزاری کلاس‌ها و دوره‌های آموزشی مناسب، پرستاران و پزشکان تا حدودی به قوانین و مقررات مربوطه آگاهی یابند. بنابراین، استفاده از قضات و حقوق‌دانان در این خصوص باید در اولویت‌های برنامه سازمان‌های مربوطه قرار گیرد. همچنین می‌توان در کلاس‌های ضمنِ خدمت برای پرستاران و پزشکان، نمونه‌های عملی چون پرونده بیمارستان خمینی‌شهر اصفهان توسط قضات آگاه به این امور، تحلیل شود که تا حدود زیادی راهگشای ایشان در مواجهه با موضوعات یادشده باشد.