مقدمه: ایمنی بیمار یکی از مقوله های مهم در مباحث بهبود کیفیت ارائه خدمات سلامت می باشد. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی ابعاد فرهنگ ایمنی بیمار و شناسایی ابعاد دارای اولویت مداخله در بیمارستان سیدالشهداء سمیرم صورت گرفته است. روش: مطالعه حاضر بصورت توصیفی از نوع مقطعی بر روی جامعه ای از پرستاران، ماماها، و کارکنان شاغل در رادیولوژی و آزمایشگاه صورت گرفت. انتخاب نمونه های هدف به روش سر شماری بود. جمع آوری داده ها با استفاده از پرسشنامه استاندارد و بومی سازی شده "ارزیابی فرهنگ ایمنی بیمار بیمارستانی" انجام گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار spss-16 مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرند. برای توصیف مشخصات واحدهای پژوهش آمارهای توصیفی مورد استفاده قرار گرفت. طبق راهنمای پرسشنامه در بررسی ابعاد کسب میانگین درصد پاسخ مثبت حداقل 70 فرهنگ ایمنی بالا، 70-50 فرهنگ ایمنی متوسط، و زیر 50 فرهنگ ایمنی ضعیف در نظر گرفته شد. یافته ها: در این پژوهش بیشترین گروه شرکت کننده پرستار/ماما بود (66/7%). اکثر شرکت کنندگان سابقه کار 5-1 سال داشتند (46/7%) و 59-40 ساعت در هفته کار می کردند (46/7%). از نظر تعامل با بیمار 95% شرکت کنندگان در ارتباط مستقیم با بیمار و 5% ارتباط غیر مستقیم با بیمار داشتند. بیمارستان مورد ارزیابی در بعد یادگیری سازمانی و بهبود مستمر در سطح بالا (74/5٪) و در بعد پاسخ غیرتنبیهی به اشتباهات در سطح پایین قرار دارد (49/1٪) و نمره فرهنگ ایمنی در سایر ابعاد در سطح متوسط بود. نتیجه گیری: نتایج مطالعه ضرورت توجه بیشتر به ارتقای فرهنگ ایمنی بیمار در زمینه های انتظارات و اقدامات سوپروایزر/ مدیر واحد در راستای بهبود ایمنی، ارتباطات و ارائه بازخورد در رابطه با خطاها، تناوب گزارش دهی حوادث، بهبود کار تیمی بین بخشی و پاسخ غیر تنبیهی به خطا را نشان داد.