مقدمه: بازنشستگی چالش مهم دوران سالمندی است که می تواند ابعاد مختلف زندگی سالمند را تحت تاثیر خود قرار دهد. مطالعه حاضر با هدف بررسی کیفیت زندگی و ارتباط آن با ویژگی های فردی، اجتماعی، اقتصادی و سلامتی بازنشستگان شهر تبریز انجام شد. روش: پژوهش حاضر یک مطالعه ی توصیفی مقطعی با مشارکت 200 نفر از سالمندان جامعه در محدوده‌ی سنی 60 تا 84 سال است. نمونه های پژوهش به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و جمع آوری داده ها با استفاده از فرم کوتاه 36 سؤالی (SF-36) در کانون بازنشستگان شهر تبریز در سال 1391 انجام شد. رابطه بین کیفیت زندگی و متغیرهای مورد نظر با آزمون های آماری تی تست مستقل، آنالیز واریانس یک طرفه و تست تعقیبی توکی در سطح آماری P<0.05 با استفاده از نرم افزار 5/11 SPSS بررسی شد. یافته ها: در مطالعه حاضر بیشترین و کمترین نمره ی کیفیت زندگی به ترتیب در زیربعدهای عملکرد اجتماعی (86/34) و سلامت عمومی (66/97) یافت شد. تجزیه و تحلیل آماری، رابطه ی معنی داری را بین ابعاد مختلف کیفیت زندگی و ویژگیهای مختلفی از جمله جنس، شغل، میزان درآمد ماهیانه، سابقه داشتن بیماریهای مزمن، مصرف دارو، تعداد داروهای مصرفی روزانه، ترس از زمین خوردن، سابقه زمین خوردن در یکسال گذشته و وابستگی به انجام فعالیتهای روزانه را در سالمندان نشان داد (P<0.05). نتیجه گیری: کیفیت زندگی سالمندان با متغیرهای مختلف دموگرافیک آنها مرتبط است که توجه به آنها جهت بهبود کیفیت زندگی سالمندان از سوی سیاستگذاران سلامت توصیه می شود.