مقدمه: افزایش وزن به عنوان عامل خطر در بروز بیماریهای مزمن مانند دیابت، بیماری‌های قلبی عروقی و سرطان محسوب می‌شود. زمانی افزایش وزن مشکل کشورهای توسعه یافته بود، ولی امروزه بطور شگرفی در کشورهای در حال توسعه نیز دیده می‌شود. درحالی که تمرکز و توجه بیشتر مطالعات انجام شده در زمینه افزایش وزن به این مسئله بوده که چرا افراد چاق می‌شوند، اطلاعات اندکی از تجارب روزانه این افراد در دسترس است. هدف این مطالعه درک تجارب زیسته با افزایش وزن در زنان بود.

روش کار: در این مطالعه کیفی که با استفاده از رویکرد پدیده شناسی تفسیری انجام شد، دوازده زن دارای افزایش وزن به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. گردآوری داده‌ها طی مصاحبه فردی نیمه ساختارمند و عمیق انجام شد. متن مصاحبه‌ها ضبط گردید و پس از پیاده سازی با رویکرد ون مانن (2006) مورد تحلیل قرار گرفت.

یافته‌ها: تجارب زیسته زنان با افزایش وزن در قالب درون مایه اصلی" آسیب پنهان" و زیر درون مایه‌های، آزردگی از کلام، فرصت‌های نابرابر و انگشت اتهام به وزن مشخص گردید.

نتیجه گیری: یافته‌ها بیانگر آن بودندکه بیشتر زنان دارای افزایش وزن در هنگام تعامل با دنیای اجتماعی، مورد بازخورد منفی قرار می‌گرفتند. دست آورد مطالعه حاضر این بود که اگر زنان دارای افزایش وزن به دلیل وزنشان مورد بازخورد منفی در جامعه قرار گیرند به ویژه توسط خانواده و مراقبین سلامت، آسیب‌های ناشی از آن موجب عدم پذیرش خدمات مراقبت سلامت و حضور در اجتماع و حتی عدم برخورداری از ارتباط اثر بخش در خانواده توسط زنان شده که تمامی عوامل فوق اثرات نامطلوبی بر سلامت آنان و در نهایت سلامت خانواده و جامعه خواهد گذاشت. بنابر این چگونگی روش تعامل و بازخورد دادن به این افراد بسیار مهم است.