مقدمه: پژوهش حاضر در رابطه با تأثیر تاکتیک‌های جامعه پذیری پرستاران بعنوان راه کاری که محیط بیمارستان را به شهروند سازمانی تبدیل می‌نماید و همچنین بر چگونگی ایجاد تغییر و مدیریت آن در محیط بیمارستان، بالاخص تغییر در نگرش و رفتار آنان پرداخته است. این تحقیق، با هدف بررسی تأثیر ابعاد فرهنگی و تاکتیک‌های جامعه پذیری پرستاران با نقش خود بر مقاومت در برابر تغییر آنان و تأثیر ابعاد فرهنگی بر این تاکتیک‌ها و همچنین تأثیر آن بر مقاومت با درنظر گرفتن تاکتیک‌های جامعه پذیری به عنوان متغیر میانجی انجام گردیده است.

روش کار: در پژوهش توصیفی تحلیلی حاضر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده و با کمک فرمول کوکران، حدود 82 نفر از پرستاران بخش‌های داخلی، جراحی، اورژانس، اطفال، ICU و CCU در بیمارستان تأمین اجتماعی زاهدان در اسفندماه سال 1394 به عنوان نمونه انتخاب گردیدند و پرسشنامه پژوهش توسط آنان تکمیل شد. ایزار سنجش در این پژوهش، از پرسشنامه‌های طراحی شده توسط جونز (1986) جهت بررسی جامعه پذیری سازمانی و پرسشنامه مطالعه دورفمن و هاول (1988) جهت سنجش ابعاد فرهنگی و همچنین پرسشنامه مقاومت در برابر تغییر از مطالعه دون هام و همکاران (1989) اقتباس گردیده است که پس از تست اولیه و بررسی پایایی و روایی آن، در بین نمونه آماری توزیع گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون همبستگی پیرسون و آزمون فریدمن توسط نرم افزار SPSS و برای مدل معادلات ساختاری و روش دو مرحله‌ای حداقل مربعات جزئی به منظور تحلیل فرضیات، تحلیل روایی عاملی تاییدی و تحلیل مسیر و نیز شاخص‌های برازش GOF به منظور بررسی برازندگی مدل از نرم افزار Smart PLS بهره گرفته شده است.

یافته‌ها: نتایج حاصله نشان داد که ضعف در تاکتیک‌های جامعه پذیری، نتوانسته نقش مفید خود را ایفا نموده و تغییری در مقاومت اعمال نماید و نقش میانجی این تاکتیک‌ها در رابطه ابعاد فرهنگی و مقاومت در برابر تغییر با توجه به مقادیر (180/0 = Sig، 147/0 = Reg) از دست رفته است. با توجه به مقدار معناداری که بیشتر از مقدار (01/0 = P) می‌باشد، این نتیجه نشان از معنادار نبودن این رابطه است. همچنین تحلیل نتایج نشان می‌دهد که ابعاد فرهنگی بر تاکتیک‌های جامعه پذیری (000/0 = Sig، 481/0 = Reg) و مقاومت در برابر تغییر (000/0 = Sig، 454/0 = Reg) اثر مثبت و معناداری دارد که با توجه به نتایج فرضیه اول، رابطه ابعاد فرهنگی بر مقاومت در برابر تغییر از طریق تاکتیک‌های جامعه پذیری مورد تأیید قرار نگرفته است. بعلاوه، نتایج حاصل از تحلیل آزمون فریدمن حاکی از آنست که در میان ابعاد فرهنگی، بعد جمع گرایی بیش از سایر ابعاد فرهنگی در بین پرستاران مشهود می‌باشد.

نتیجه گیری: مسئولان بایستی در بدو ورود پرستاران به بیمارستان، پرستارانی را که ویژگی‌های متناسبی با حیطه عملکردی مورد نظر دارند، در محل مناسب بکار گمارند و در فرآیند جذب و بکارگیری پرستاران تازه وارد بیشتر بر روشها و تاکتیک‌های نهادی جامعه پذیری تاکید نمایند، تا با اجرای این روشها باعث افزایش رفتارهای مثبت در محیط بیمارستان و کاهش رفتاری‌های ضد سازمانی گردند.