تأثیر برنامه پیادهروی منظم بر کیفیت زندگی سالمندان مبتلا به
|
ندا میرباقری*، ربابه معماریان، عیسی محمدی |
|
|
چکیده: (25311 مشاهده) |
مقدمه: با توجه به شیوع بیماری مزمن انسدادی ریه و عوارض شناخته شده آن و گزارشاتی دال بر موفقیت پیادهروی و به منظور تعیین تأثیر برنامه پیادهروی منظم بر کیفیت زندگی بیماران مزمن انسدادی ریه با شدت متوسط در مراکز آموزشی منتخب شهر اصفهان انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر یک تحقیق نیمه تجربی است که روی 50 بیمار در محدوده سنی بالای60 سال مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه با شدت متوسط انجام شد. 30 نفر از بیماران در گروه آزمون و 20 نفر در گروه شاهد به طور تصادفی قرار گرفتند. شدت بیماری بر اساس نتایج اسپیرومتری سنجیده شد. ابزار گردآوری دادهها شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه فرم کوتاه کیفیت زندگی (SF12) و چک لیست زمان پیادهروی انجام شده توسط فرد میباشد. ابتدا کیفیت زندگی بیماران دو گروه به وسیله پرسشنامه SF12 سنجیده شد و سپس در گروه آزمون برنامه پیادهروی منظم به مدت دو ماه و سه بار در هفته بر اساس چک لیست پیادهروی انجام شد. مسافت تعیین شده جهت پیادهروی این بیماران 400 متر (با نظر پزشک) و زمان آن 15 تا 35 دقیقه میباشد. در پایان دو ماه کیفیت زندگی دو گروه مجدداً اندازهگیری شد. سپس نتایج به وسیله نرمافزار SPSS v.10 تجزیه و تحلیل شد. یافتهها: نتایج نشان داد بین برخی از مشخصات دموگرافیک بیماران (سن، جنس، وضعیت تأهل، تحصیلات، مدت ابتلا به بیماری، مصرف سیگار) و نمره کیفیت زندگی آنها ارتباط معنادار و مستقیم وجود دارد (05/0p<) همچنین برنامه پیادهروی منظم باعث ارتقاء کیفیت زندگی این بیماران میشود (05/0p<). نتیجهگیری: با توجه به یافتههای پژوهش توصیه میشود در مراقبت از این بیماران به مشخصات دموگرافیک آنها توجه شده و در برنامههای مراقبتی آنها پیادهروی گنجانده شود تا کیفیت زندگی ایشان ارتقا یابد. |
|
واژههای کلیدی: بیماری مزمن انسدادی ریه، پیادهروی منظم، کیفیت زندگی، سالمند |
|
متن کامل [PDF 233 kb]
(65 دریافت)
|
نوع مطالعه: آموزش پرستاری |
موضوع مقاله:
پرستاری دریافت: 1388/3/28 | انتشار: 1386/11/26
|
|
|
|
|
ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|