مقدمه: کیفیت بالا ی زندگی کاری به عنوان شرط و پیش زمینه اساسی توانمندسازی منابع انسانی مورد نیاز سیستم مراقبت بهداشتی شناخته شده است. بهره‌وری پرسنل پرستاری عامل مهمی در موفقیت سازمان است. چنانچه ارتباط بین کیفیت زندگی کاری با بهره‌وری مشخص شود مدیران می توانند با بالا بردن کیفیت زندگی کاری زمینه بهره‌وری پرسنل را فراهم آورند. هدف از مطالعه حاضر بررسی ارتباط بین کیفیت زندگی کاری با بهره­وری پرسنل می­باشد.

  روش : این پژوهش مطالعه‌ای مقطعی، از نوع همبستگی است که دو متغیر کیفیت زندگی کاری و بهره‌وری با استفاده از ابزار پژوهشگر ساخته همراه با متغیرهای دموگرافیک مورد بررسی قرار گرفت. جامعه پژوهش را کلیه پرستاران شاغل در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی تهران تشکیل می دادند که 360 نمونه تصادفی از بین آنها گرفته شد. روش جمع آوری داده ها خودگزارشی بودند. پرسشنامه کیفیت زندگی کاری با 45 سوال در مقیاس لیکرت و پرسشنامه بهره‌وری با 25 سوال در مقیاس لیکرت ساخته شد. بعد از جمع‌آوری داده ها با استفاده از spss نسخه 11.5 مورد تحلیل قرار گرفت.

  یافته‌ها: یافته ها نشان دادند از نظر 31.9% واحدهای مورد پژوهش بهره‌وری آنها در سطح متوسط قرار دارد وکمتر از یک دهم آنها بهره‌وری خود را مطلوب گزارش نموده‌اند . هم چنین از نظر 41.9% واحدهای مورد پژوهش کیفیت زندگی کاری آنها در سطح متوسط قرار دارد و تنها یک دهم آنها کیفیت زندگی کاری خود را مطلوب گزارش نموده‌اند . آزمون پیرسون ارتباط معناداری را بین بهره‌وری و کیفیت زندگی کاری فرد نشان داد 0.357 r = ( p<0.001 )

  نتیجه گیری: با توجه به آنکه تنها حدود یک دهم واحدها ی مورد پژوهش بهره وری و کیفیت زندگی کاری خود را در سطح مطلوب برآورد نموده اند، بنابراین مدیران می توانند با اتخاذ راهکارهای مناسب کیفیت زندگی کاری و مؤلفه های مهم کیفیت زندگی کاری پرستاران را ارتقاء داده و شرایط لازم جهت بهبود کیفیت ارائه خدمات وبهره ­ وری پرستاران را فراهم سازند.