|
مقایسه اثربخشی درمان خود شفقتورزی آگاهانه و درمان مبتنی بر ذهنیسازی بر تنظیم هیجان نوجوانان دارای رفتارهای خودجرحی
|
فاطمه زهرا زارع   ، محمدکاظم فخری* ، اصغر نوروزی |
| استادیار، گروه رواشناسی، واحد ساری، دانشگاه آزاد اسلامی، ساری، ایران. ، Mk.fakhri@iau.ac.ir |
|
|
چکیده: (62 مشاهده) |
مقدمه: کاهش رفتارهای خودجرحی در نوجوانان نقش مهمی در ارتقاء سلامت آنها دارد. این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی درمان خود شفقتورزی آگاهانه و درمان مبتنی بر ذهنیسازی بر تنظیم هیجان نوجوانان دارای رفتارهای خودجرحی انجام شد.
روش کار: پژوهش حاضر نیمه تجربی با طرح پیشآزمون-پس آزمون و گروه کنترل با دوره پیگیری یک ماه بود. جامعه آماری این پژوهش را نوجوانان دارای رفتارهای خودجرحی مراجعه کننده به هسته مشاوران اداره آموزش و پروش مناطق 8 و 13 شهر تهران در سال 1403 تشکیل داد. 45 نفر با روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و در سه گروه آزمون 1 (15 نفر)، آزمون 2 (15 نفر) و کنترل (15 نفر) بهصورت تصادفی جایگذاری شدند. جهت جمعآوری دادهها از پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان (Cognitive Emotion Regulation Questionnaire; CERQ) استفاده شد. خود شفقتورزی آگاهانه و درمان مبتنی بر ذهنیسازی هر یک طی هشت جلسه 90 دقیقهای بهصورت گروهی اجرا شده است. تحلیل دادهها به روش تحلیل واریانس اندازهگیری مکرر انجام شد.
یافتهها: یافتهها نشان داد که بین گروهها در متغیرهای تنظیم هیجان سازگارانه (01/0=P، 58/14=F، 41/0=η) و تنظیم هیجان ناسازگارانه (01/0=P، 66/30=F، 59/0=η) تفاوت معنادار وجود داشت (05/0>p).
نتیجهگیری: در مجموع میتوان نتیجه گرفت که خود شفقتورزی آگاهانه و درمان مبتنی بر ذهنیسازی هر دو در طول زمان منجر به کاهش تنظیم هیجان ناسازگار و افزایش تنظیم هیجان سازگار شدهاند؛ اما درمان مبتنی بر ذهنیسازی نسبت به خود شفقتورزی آگاهانه تاثیر بیشتری بر کاهش تنظیم هیجان ناسازگار داشته است.
مقدمه: کاهش رفتارهای خودجرحی در نوجوانان نقش مهمی در ارتقاء سلامت آنها دارد. این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی درمان خود شفقتورزی آگاهانه و درمان مبتنی بر ذهنیسازی بر تنظیم هیجان نوجوانان دارای رفتارهای خودجرحی انجام شد.
روش کار: پژوهش حاضر نیمه تجربی با طرح پیشآزمون-پس آزمون و گروه کنترل با دوره پیگیری یک ماه بود. جامعه آماری این پژوهش را نوجوانان دارای رفتارهای خودجرحی مراجعه کننده به هسته مشاوران اداره آموزش و پروش مناطق 8 و 13 شهر تهران در سال 1403 تشکیل داد. 45 نفر با روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و در سه گروه آزمون 1 (15 نفر)، آزمون 2 (15 نفر) و کنترل (15 نفر) بهصورت تصادفی جایگذاری شدند. جهت جمعآوری دادهها از پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان (Cognitive Emotion Regulation Questionnaire; CERQ) استفاده شد. خود شفقتورزی آگاهانه و درمان مبتنی بر ذهنیسازی هر یک طی هشت جلسه 90 دقیقهای بهصورت گروهی اجرا شده است. تحلیل دادهها به روش تحلیل واریانس اندازهگیری مکرر انجام شد.
یافتهها: یافتهها نشان داد که بین گروهها در متغیرهای تنظیم هیجان سازگارانه (01/0=P، 58/14=F، 41/0=η) و تنظیم هیجان ناسازگارانه (01/0=P، 66/30=F، 59/0=η) تفاوت معنادار وجود داشت (05/0>p).
نتیجهگیری: در مجموع میتوان نتیجه گرفت که خود شفقتورزی آگاهانه و درمان مبتنی بر ذهنیسازی هر دو در طول زمان منجر به کاهش تنظیم هیجان ناسازگار و افزایش تنظیم هیجان سازگار شدهاند؛ اما درمان مبتنی بر ذهنیسازی نسبت به خود شفقتورزی آگاهانه تاثیر بیشتری بر کاهش تنظیم هیجان ناسازگار داشته است.
|
|
| واژههای کلیدی: خود شفقتورزی، ذهنیسازی، تنظیم هیجان، خودجرحی |
|
|
|
نوع مطالعه: روانپرستاری و پرستاری بهداشت روانی |
موضوع مقاله:
علوم رفتاری و روانی(روانشناسی، مددکاری و...)
دریافت: 1404/7/16 | پذیرش: 1404/9/10 | انتشار: 1404/9/10
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
