مقدمه: نقش پرستاران در سیستم‌های درمانی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است که خود سبب مواجه ایشان با انواع اختلالات روحی و روانی همانند ناامیدی و رفتارهای پرخاشگرانه می‌شود. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط حمایت‌های اجتماعی و پرخاشگری، ناامیدی در پرستاران شهر کرمان در سال ۱۳۹۵ انجام شد.
روش کار: این مطالعه توصیفی- همبستگی بر روی ۲۰۰ پرستار شاغل در بیمارستانهای شهر کرمان که با روش نمونه گیری در دسترس وارد پژوهش شدند، انجام گرفت. داده‌ها با استفاده از ۴ پرسشنامه شامل اطلاعات جمعیت شناختی، پرسشنامه حمایت اجتماعی فیلیپس و همکاران، پرسشنامه ناامیدی بک و پرسشنامه پرخاشگری به صورت خود گزارشی جمع آوری شدند و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۰ و آمار توصیفی و تحلیلی (آزمون‌های همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام و....) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته‌ها: بین حمایت اجتماعی با پرخاشگری (۰۰۰۱/۰ = P) وناامیدی (۰۲/۰ = P) رابطه معکوس وجود دارد. هم چنین بین پرخاشگری و ناامیدی نیز ارتباط مستقیم و معنی دار آماری وجود دارد (۰۰۱/۰ = P).
نتیجه گیری: براساس یافته‌ها مشخص شد حمایت اجتماعی می‌تواند عوامل منفی روانی همچون ناامیدی، رفتارهای پرخاشگرانه را تحت تأثیر قرار دهد. برنامه ریزی با هدف حمایت اجتماعی از پرستاران جهت پیشگیری و التیام بروز مشکلات روانی همچون ناامیدی و پرخاشگری به منظور بهبود کیفیت مراقبت از بیماران و کیفیت زندگی پرستاران باید در نظر گرفته شود.