مقدمه: اداره درد یکی از حقوق مهم کودکان و یکی از اولویت‌های درمان است. تسکین درد از بروز عواقب ناگوار و عوارض جدی پیشگیری می‌کند و نوید بخش رشد و تکامل طبیعی نسل آینده است. پرستاران از جمله افراد کلیدی هستند که بیشترین ارتباط را با کودکان دردمند دارند و با بررسی و درمان درد کودکان می‌توانند از بروز مشکلات بعدی پیشگیری کنند. مطالعه تجربیات آنان نقش ارزنده‌ای را در چگونگی اداره درد ایفا می‌کند. هدف از این مطالعه بررسی تجارب پرستاران از درد کودکان است.

روش: پژوهش حاضر کیفی و روش آن پدیده‌شناسی است در این روش تجربیات 19 پرستار شاغل در بخش‌های مختلف داخلی-جراحی و عفونی کودکان یکی از بیمارستان‌های شهر اصفهان در ایران، با استفاده از روش مصاحبه جمع‌آوری گردید. نمونه‌گیری به صورت مبتنی بر هدف انجام شد و با استفاده از روش کلایزی، داده‌ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته‌ها: تجارب پرستاران در دو حیطه اصلی بررسی و به کارگیری اقدامات درمانی مورد پژوهش قرار گرفت. یافته‌های حاصل از تجارب پرستاران در 3 مفهوم محوری توانایی شناسایی، واکنش و باورها و هفت زیر مفهوم شامل آگاهی از واقعیت درد، اهمیت نقش مراقب، وابستگی به دارو، صبر داشتن، تعاملات بین فردی، باورها نسبت به دارو نما، نگرش منفی نسبت به حضور مادر حین پروسیجرها قرار گرفت.

نتیجه‌گیری: تجارب پرستاران نشانگر توانایی و آگاهی آنان از ماهیت درد، عوامل مؤثر بر آن و درک نقش مادر می‌باشد. مطالعه تجربیات آنان سرمایه‌ای ارزنده‌ای در جهت اداره بهتر درد است. بنابراین ضرورت دارد که در برنامه‌ریزی‌های آموزش پرستاری به موضوع درد در کودکان توجه بیشتری مبذول گردد و دوره‌های آموزش اداره درد برای تربیت پرستاران مجرب و ورزیده در نظر گرفته شود. علاوه بر این، مشارکت و نقش پزشکان در اداره درد کودکان نیز مدنظر قرار گیرد و همچنین جهت اجرای استانداردهای اداره درد شرایط و تسهیلات مناسب مهیا گردد.