استادیار، گروه روانشناسی، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران. ، A.Kiamarsi@iauardabil.ac.ir
چکیده: (856 مشاهده)
مقدمه: خشونت خانگی جزء مسائل اجتماعی با قدمت جامعه است و به سبب گستردگی اثر آن، آسیبشناسی و درمان این پدیده همواره مورد توجه درمانگران بوده است. هدف از انجام این پژوهش بررسی مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت خود و زوج درمانی هیجانمدار بر تجربیات آزار دیدگی در زنان قربانی خشونت خانگی در تعامل با خود جرحی بود. روش کار: روش اﻳﻦ پژوهش از ﻧﻮع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل همراه با مرحله پیگیری 2 ماهه بود. جامعه آماری زنان متاهل قربانی خشونت خانگی مراجعه کننده به بهزیستی شهر تهران در سال 1401 بود. تعداد 60 نفر انتخاب و سپس به شیوه تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و یک کنترل جایگزین شدند. گروههای آزمایش تحت درمان مبتنی بر شفقت خود و درمان هیجانمدار قرار گرفتند. از پرسشنامه همسرآزاری، سیاهه خودجرحی و پرسشنامه کودک آزاری ایرانیبه منظور گردآوری اطلاعات استفاده شد. برای تحلیل دادهها از بهدست آمده از تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر با نرم افزار SPSS استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد هر دو مداخله مذکور اثربخشی معناداری برتجربیات آزار دیدگی داشته است(05/0>P). نتایج آزمون تعقیبی نشان داد که زوج درمانی هیجانمدار اثربخشی بیشتری دارد(05/0>P). نتیجه گیری: بر اساس نتایج پژوهش حاضر، می توان گفت که درمان مبتنی بر شفقت خود و زوج درمانی هیجانمدار میتوانند به عنوان شیوه های درمانی مناسب برای بهبود تجربیات آزار دیدگی زنان قربانی خشونت خانگی به کار برده شوند.
Ghorbanzadeh S S, kiamarsi A, Abolghasemi A. Comparison the Effectiveness of Self-Compassion‐Focused Therapy and Emotionally Focused Couple Therapy on Abuse Experience among Women Victims of Domestic Violence in Interaction with Self-Injury. IJNR 2024; 19 (1) :65-77 URL: http://ijnr.ir/article-1-2809-fa.html
قربانزاده سیده سعیده، کیامرثی آذر، ابوالقاسمی عباس. مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت خود و زوج درمانی هیجان مدار بر تجربیات آزار دیدگی در زنان قربانی خشونت خانگی در تعامل با خودجرحی. نشریه پژوهش پرستاری ایران. 1403; 19 (1) :65-77