مقدمه: امروزه تلفن همراه به صورت بخش جدایی ناپذیر از زندگی روزانه، عملکردهای متنوعی جهت آموزش خودمراقبتی دارا می باشد که یکی از اصلی ترین آنها سرویس پیام کوتاه است که نیاز به دسترسی به اینترنت و گوشی هوشمند ندارد . با توجه به نیاز مداوم بیماران مبتلا به سرطان به آموزش و حمایت، بررسی کارایی این روش در آموزش و تاثیر آن برخود مراقبتی و کیفیت زندگی آنان ضروری می باشد. روش : مطالعه حاضر یک کارآزمایی بالینی است که در بیمارستان تخصصی سرطان آیت ا...خوانساری شهر اراک انجام شد، مشارکت کنند گان( 92 نفر) ، از طریق تخصیص تصادفی در دو گروه کنترل و آزمون قرار گرفتند. مداخله شامل ارسال روزانه پیامکهای آموزشی( 2-3پیامک) با مضامین خود مراقبتی شامل رژیم غذایی، فعالیت فیزیکی، خواب و استراحت،مدیریت عوارض به مدت یک ماه بود . قبل و بعد از مداخله، پرسشنامه های جمعیت شناختی ، کیفیت زندگیو آگاهی و فرایند خودمراقبتی توسط مشارکت کنند گان تکمیل گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-16 تحلیل شد. یافتهها: میانگین نمره آگاهی و منافع پیشگیری بعد از مداخله، در گروه مداخله بیشتر و معنادار است(P<0.05) . ، نمره کل کیفیت زندگی به بعد از مداخله، در گروه آزمون به شکل معناداری افزایش و نشانه های بیخوابی، درد، تهوع و استفراغ نیز به شکل معناداری کاهش یافته بودند (P<0.05). بحث و نتیجه گیری: آموزش پیامکی در این پژوهش به شکل موثری سبب افزایش آگاهی خود مراقبتی و کیفیت زندگی بیماران شده است. بنابر این میتوان از این روش بخصوص در مورد بیمارانی که دسترسی به اینترنت و گوشی هوشمند نداشته یا توانایی استفاده از آن را ندارند، استفاده نمود. این روش می تواند موجب کاهش زمان آموزش چهره به چهره، ارتقای کیفیت آموزش، افزایش مرور نکات آموزشی توسط بیمار و خانواده، رضایت آنان و همچنین کاهش بار کاری پرستاران و کاهش هزینه های مراقبت و درمان بیماران گردد.
Matouripoor P, Ebrahimabadi M, Alizadeh Z, Nejat N. The effect of using educational SMS on self-care process and quality of life of cancer patients undergoing chemotherapy. IJNR 2024; 19 (2) :88-78 URL: http://ijnr.ir/article-1-2802-fa.html
مطوری پگاه، ابراهیم آبادی مریم، علیزاده زینب، نجات نازی. تاثیر استفاده از پیامک آموزشی بر فرایند خودمراقبتی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان تحت شیمی درمانی. نشریه پژوهش پرستاری ایران. 1403; 19 (2) :88-78