مقدمه: مدیران با شناخت و پیش بینی انگیزه ها و نیازهای واقعی کارکنان می توانند به ارضای نیازها و انگیزه های آنان پاسخ دهند. مطالعه حاضر به منظور مقایسه انگیزش شغلی کارکنان ستادی و عملیاتی مرکز مدیریت حوادث و فوریت های پزشکی دانشگاه علوم پزشکی کرمان انجام گرفت.
روش: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی- تحلیلی بود که در سال 1392 انجام شد. نمونه پژوهش کلیه کارکنان ستادی و عملیاتی مرکز مدیریت حوادث و فوریت های پزشکی دانشگاه علوم پزشکی کرمان مشتمل بر 150 نفر که به روش سرشماری انتخاب گردیدند، بود. ابزار تحقیق پرسشنامه ای روا و پایا با ضریب آلفای کرونباخ 92/0، مشتمل بر 31 سؤال (5حیطه عوامل روانی با 7 سؤال و حداکثر امتیاز 35، عوامل رفاهی با 6 سؤال و حداکثر امتیاز30، عوامل آموزشی با 8 سؤال و حداکثر امتیاز 40، عوامل مالی و عوامل اداری به ترتیب با 3 و حداکثر امتیاز 15و 2 سؤال با حدکثر امتیاز 10) که حداکثر نمره اکتسابی کل 155 بود. داده ها در سطح آمار توصیفی و استنباطی با استفاده از آزمون های nova ،t-test، مجذور کای، ضریب همبستگی اسپیرمن و آزمون پپرسون با استفاده از نرم افزار آماری SPSS 19 مورد تحلیل قرار گرفتند.
یافته ها: در کارکنان ستادی میانگین عوامل روانی 07/20، رفاهی 63/16، آموزشی 33/25، مالی 34/6 و اداری 16/8 و در کارکنان عملیاتی میانگین عوامل روانی 34/20، رفاهی 55/16، آموزشی 33/25، مالی 51/6 و اداری 39/8 بودند. کارکنان در سطح متوسط انگیزش شغلی قرار داشتند. رابطه معنی داری بین انگیزش شغلی و خصوصیات جمعیت شناختی در کارکنان عملیاتی و ستادی وجود نداشت.
نتیجه گیری: کارکنان ستادی و عملیاتی مورد مطالعه از اولویت های انگیزشی یکسانی برخوردار بودند. به نظر می رسد که بهتر است عوامل روانی، آموزشی و رفاهی جهت ایجاد رضایت مندی و انگیزش کارکنان و نهایتاً عملکرد بهترآنها در اولویت های مورد نظر مدیران قرار گیرند.
Vali L, Ghorbani Nia R, Shirkhani H, Zol Ala F. Comparison of the job motivation of staff worker with management emergency medical center’s operational staff, kerman university of medical Sciences -2013. IJNR 2015; 10 (3) :61-70 URL: http://ijnr.ir/article-1-1566-fa.html
والی لیلا، قربانی نیا راحیل، شیرخانی حسین، ذوالعلی فرزانه. بررسی مقایسه ای انگیزه شغلی کارکنان ستادی و عملیاتی مرکز مدیریت حوادث و فوریت های پزشکی دانشگاه علوم پزشکی کرمان در سال 92. نشریه پژوهش پرستاری ایران. 1394; 10 (3) :61-70