مقدمه: اضطراب دندانپزشکی می تواند موجب اجتناب فرد از مراجعه برای درمان شده و ضعف بهداشت دهان را در پی داشته باشد . اضطراب سالمندان وعدم مراجعه آنان برای بر خورداری از خدمات دندانپزشکی ممکن است تاثیر نامناسبی بر شاخص های توسعه سلامت جامعه داشته باشد. لذا این مطالعه به منظور تعیین ارتباط بین اضطراب دندانپزشکی و وضعیت بهداشت دهان در سالمندان مراجعه کننده به دانشکده های دندانپزشکی منتخب شهر تهران در سال 95-1394 انجام شد.

روش ها: این پژوهش توصیفی- مقطعی  در سال 95-1394 بر روی176 سالمند مراجعه کننده به دانشکده های دندانپزشکی در مراکز آموزشی درمانی شهر تهران که به روش نمونه گیری آسان و دسترس انتخاب شدند، انجام گردید .جهت گردآوری از پرسشنامه های اطلاعات جمعیت شناختی ، اضطراب دندانپزشکی(DAS) استفاده گردید. پایایی و و روایی پرسشنامه در مطالعات قبلی مورد سنجش قرار گرفته وتایید گردیده است. داده ها با استفاده از نرم افزار آماریSPSS نسخه 22 و بکار گیری آزمون های آماری تی ،ANOVA ، ضریب هبستگی پیرسون واسپیرمن موردتجزیه وتحلیل قرار گرفت.

یافته ها: میانگین نمره DAS در این مطالعه به ترتیب 4/65±14/06بود. میانگین اضطراب دندانپزشکی زنان از مردان سالمند بیشتر است (0/001 p<) . اضطراب دندانپزشکی سالمندان با  DMFT همبستگی مستقیم و معناداری نشان داد. (0/0001 P=) ولی با سن (0/0001  P=)، وضعیت تحصیلات (0/001 P=) و وضعیت اقتصادی (0/0001  P=) همبستگی معکوس و معناداری نشان داد. (p=0/0001)

نتیجه گیری : نتایج مطالعه نشان داد با افزایش اضطراب دندانپزشکی سالمندان ، وضعیت پوسیدگی و سلامت پریودنتال آنان بدتر شده بود.  بنابراین اضطراب نسبت به اعمال دندانپزشکی یکی از عوامل خطر افزایش پوسیدگی دندانی و تخریب انساج پریودنتال سالمندان می باشد. برنامه های آموزشی و مداخله ای برای سالمندانی با ویژگی های فوق بایستی مورد توجه بیشتری قرار گیرند