مقدمه: مولتیپل اسکلروزیس یکی از شایع‌ترین بیماری‌های سیستم اعصاب مرکزی است که مشکلات روانشناختی بسیاری را موجب می‌شود، بدین سبب دو مفهوم خوشبختی و تاب آوری در مبتلایان به این بیماری، حائز اهمیت بسیار است. شخصیت عامل مهمی در ارتباط با خوشبختی و تاب آوری است؛ چراکه عمده واکنش‌های روانی و ارزیابی افراد از موقعیت‌های مختلف به شخصیت افراد وابسته است. لذا این پژوهش با هدف بررسی و مقایسه ابعاد شخصیت مایرز- بریگز با میزان احساس خوشبختی و تاب‌آوری در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (ام.اس) انجام شد.
روش کار: پژوهش حاضر از نوع علمی- مقایسه‌ای می‌باشد. جامعه آماری در این پژوهش شامل تمام بیماران ثبت نام شده در انجمن ام‌اس شهرستان قوچان در سال 96- 1395 بودند. حجم نمونه آماری با استفاده از جدول مورگان 66 نفر تعیین شد و افراد با روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها شامل پرسشنامه تیپ‌های شخصیت مایرز- بریگز، پرسشنامه خوشبختی و پرسشنامه تاب‌آوری کانر دیویدسون بود. نتایج از طریق تحلیل واریانس یک طرفه به شیوه گام به گام تحلیل شدند.
یافته‌ها: آزمون تحلیل واریانس یک راهه نشان داد تفاوت بین ابعاد (حسی- شمی (شهودی)) و همچنین ابعاد (قضاوتی- ادراکی) از نظر میزان احساس خوشبختی به لحاظ آماری معنادار است (05/0 > P). همچنین تفاوت بین ابعاد (درونگرا- برونگرا) و همچنین ابعاد (فکری- احساسی) از نظر میزان احساس خوشبختی به لحاظ آماری معنی دار نبوده است (05/0 < P). همچنین تفاوت بین ابعاد (تفکری –احساسی) از نظر میزان تاب‌آوری، به لحاظ آماری معنی‌دار است (05/0 > P). ولی تفاوت بین ابعاد (درونگرا- برونگرا، حسی- شمی (شهودی)، قضاوتی – ادراکی) از نظر میزان تاب‌آوری، به لحاظ آماری معنادار نبوده است (05/0 < P).
نتیجه گیری: بر اساس یافته‌های این پژوهش بین بعضی از ابعاد شخصیت با میزان احساس خوشبختی و تاب آوری در بیماران ام.اس رابطه وجود دارد. لذا پیشنهاد می‌شود با اجرای آزمون ابعاد شخصیت مایرز-بریگز و شناخت ابعاد شخصیتی بیماران و ویژگی‌های شخصیتی هر ترجیح، برنامه‌های آموزشی جهت ارتقا تاب‌آوری و احساس خوشبختی بیماران تدوین گردد.