دانشکده پرستاری، دانشگاه شاهد، تهران، ایران ، nrejeh@yahoo.com
چکیده: (4350 مشاهده)
مقدمه: سالمندانی که تحت همودیالیز قرار می گیرند اضطراب ناشی از درد سوزن دیالیز را تجربه می کنند که ممکن است در بلند مدت موجب عوارض در آنها شود. بنابراین، ضروری است که درد از طریق یک روش ساده و ایمن تسکین یابد. این مطالعه با هدف تاثیر انحراف فکر شنیداری بر شدت درد ناشی از کانولاسیون فیستول سالمندان تحت همودیالیز است. روش کار: این مطالعه نیمه تجربی می باشد. در این کارآزمایی بالینی تصادفی 80 سالمند تحت همودیالیز دارای فیستول شریانی-وریدی به طور تصادفی به دو گروه آزمون و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمون در سه جلسه انحراف فکر شنیداری دریافت کردند. گروه کنترل مراقبت های روتین بخش را دریافت کردند. شدت درد بعد از کانولاسیون فیستول در هر سه جلسه اندازه گیری و ثبت گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آماره تی مستقل، کای اسکوئر و یومن ویتنی داده ها با استفاده از21 spss-انجام گردید. یافته ها: در جلسه اول بعد از انجام مداخله، مقایسه میانگین نمره شدت درد در گروه کنترل 56/70±0/6 و درگروه آزمون 50/50±0/5 بودکه تفاوت معنا داری داشت (001/0>P). در جلسه دوم بعد از انجام مداخله، مقایسه میانگین نمره شدت درد در گروه کنترل 54/42±0/6 و درگروه آزمون 50/45±0/5 بودکه تفاوت معنا داری داشت (001/0>P). در جلسه سوم بعد از انجام مداخله، مقایسه میانگین نمره شدت درد در گروه کنترل 54/37±0/6 و درگروه آزمون 50/45±0/5 بودکه تفاوت معنا داری داشت (001/0>P). نتیجه گیری: با توجه به اثرات مثبت انحراف فکر شنیداری بر کاهش شدت درد ناشی از کانولاسیون فیستول سالمندان تحت همودیالیز ، احتمالاً این روش غیر دارویی بر کاهش شدت شدت دراین بیماران سالمند تأثیرگذار بوده است. لذا پیشنهاد می شود که پرستاران این روش را به عنوان یک مداخله غیردارویی بهره گیرند.
Ghadimi Aghbolagh M, Rejeh N, Heravi Karimooi M, Tadrisi S D. The effect of audio distraction technique on the intensity of pain caused by the insertion of dialysis needles in hemodialysis elderly patients. IJNR 2019; 13 (6) :1-7 URL: http://ijnr.ir/article-1-2106-fa.html
قدیمی آغبلاغ مینا، رژه ناهید، هروی کریموی مجیده، تدریسی سید داوود. بررسی تاثیر انحراف فکر شنیداری بر شدت درد ناشی از کانولاسیون فیستول سالمندان تحت همودیالیز. نشریه پژوهش پرستاری ایران. 1397; 13 (6) :1-7