مقدمه: رضایت از روابط جنسی ،موجب گرمی روابط زناشویی ، سرزندگی و نشاط همسران میشود، از اختلالاتی که با آن مرتبط هستند، پیشگیری می کند. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش سکس تراپی بر کاهش دلزدگی زناشویی و افزایش کیفیت زناشویی پرستاران زن متاهل 25-40 ساله شاغل در بیمارستانهای شهر همدان انجام شد. روش کار: این پژوهش به روش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش همه پرستاران زن 25-40 ساله شاغل در بیمارستان های شهر همدان در سال 1398 که تعداد آنان 160 نفر، روش نمونه گیری نمونه برابر جامعه بود. از بین پرستارانی که در پیش آزمون دلزدگی زناشویی(CBM) نمره بالا و کیفیت زندگی زناشویی ( RDAS )نمره پایینی کسب کرده بودند (97 نفر)، 32نفر بصورت تصادفی انتخاب در دو گروه (گروه مداخله و گروه گواه) بصورت تصادفی جایگزین شدند. گروه مداخله آموزش سکس تراپی، براساس پکیج آموزش سکس تراپی مسترز و جانسون(Masters and Johnson) 2012 به مدت 8 جلسه 90 دقیقه ای دریافت کردند و افراد گروه گواه مداخله ای دریافت نکردند. پس از اتمام جلسات آموزشی از هر دو گروه پس آزمون بعمل آمد. داده ها با آزمون تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد در مراحل پیش آزمون و پس آزمون بین گروه های مداخله و گواه در دلزدگی زناشویی(01/33=F ،001/0>P) و کیفیت زناشویی (33/68=F ،001/0>P). تفاوت معنی داری وجود داشت. به عبارت دیگر آموزش سکس تراپی موجب کاهش دلزدگی زناشویی و افزایش کیفیت زناشویی می شود. نتیجه گیری: نتایج پژوهش بیانگر تاثیر آموزش سکس تراپی بر کاهش دلزدگی زناشویی و افزایش کیفیت زناشویی بود. توصیه می گردد مشاوران و درمانگران خانواده از این شیوه درمانی در مراکز مشاوره و کلاس های آموزش خانواده جهت حل مشکلات زناشویی زوجها بهره ببرند.
bigdelimojarad F, Entesar Foumany , G, hejazi M. The effectiveness of sex therapy based on Cognitive-Behavioral (Sexual Relationship) training on reducing marital burnout and increasing marital quality of married nurses. IJNR 2020; 15 (3) :1-9 URL: http://ijnr.ir/article-1-2347-fa.html
بیگدلی مجرد فریبا، انتصار فومنی غلامحسین، حجازی مسعود. اثربخشی آموزش سکس تراپی (روابط جنسی) مبتنی بر شناختی – رفتاری بر کاهش دلزدگی زناشویی و افزایش کیفیت زناشویی پرستاران زن متاهل. نشریه پژوهش پرستاری ایران. 1399; 15 (3) :1-9