|
بررسی صلاحیتهای بالینی روانپرستاری در پرستاران شاغل در بیمارستان روانپزشکی رازی وابسته به دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی از دیدگاه خود و سرپرستاران در سال 1398
|
امین فتاح اهری    ، مسعود فلاحی خشکناب* ، ابوالفضل ره گوی ، سمانه حسین زاده |
| دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ایران ، fallahi@uswr.ac.ir |
|
|
چکیده: (1924 مشاهده) |
مقدمه: صلاحیت بالینی به عنوان استفاده از دانش، مهارت، توانایی، رفتار و ویژگیهایی جهت انجام موفق وظایف مهم کاری در حیطه پرستاری بهداشت روانی در نظر گرفته شده است.علیرغم آموزشهایی که پرستاران را برای تشخیص و مداخله در جهت ارتقای سلامت روان و کاهش خطرات بیماریهای روانپزشکی آماده میکند، اکثر پرستاران در حال حاضر آمادگی محدودی در ارائه مراقبت‌های روانپرستاری دارند. لذا این مطالعه با هدف بررسی صلاحیتهای بالینی روانپرستاری در پرستاران شاغل در بیمارستان روانپزشکی رازی وابسته به دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی از دیدگاه خود و سرپرستاران در سال 1398 انجام شد.
روشها: این مطالعه، یک تحقیق توصیفی مقطعی میباشد. نمونههای پژوهش شامل 173 پرستار شاغل در بیمارستان روانپزشکی رازی وابسته به دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی بودند که بعد از اخذ رضایتنامه آگاهانه کتبی به روش تمامشماری وارد مطالعه شدند. تعداد سرپرستاران نیز 25 نفر بودند که چکلیستها را برای پرستاران زیرمجموعه خود پر کردند. برای گردآوری دادهها از ابزار زیر استفاده شد: 1.پرسشنامه دموگرافیک، 2.پرسشنامه خودارزیابی صلاحیتهای بالینی روانپرستاران و 3.چکلیست صلاحیتهای بالینی روانپرستاران. دادهها با استفاده از نرمافزار SPSS نسخه 22 تجزیه و تحلیل شد.
یافته ها: نمره کل برای خودارزیابی صلاحیتها 62/148 و نمره کل برای ارزیابی سرپرستاران برابر با 9/118 بود. به این معنی که پرستاران صلاحیت بالینی خود را در سطح عالی و سرپرستاران صلاحیت بالینی آنها را در سطح خوب ارزیابی کردند. هیچکدام از متغیرهای مستقل با متغیرهای وابسته(خودارزیابی صلاحیتهای بالینی و ارزیابی صلاحیتهای بالینی توسط سرپرستار) ارتباط معناداری نداشتند.
نتیجه گیری: در کل میتوان نتیجه گرفت که صلاحیت بالینی روانپرستاران از دیدگاه خود و سرپرستارانشان مطلوب بوده است. ارائه یک الگو و برنامه عملکردی برای ارزیابی صلاحیت بالینی میتواند به مدیران پرستاری و سرپرستاران کمک کند تا کارکنان بالینی خود را در ارتباط با سطح مهارتهای بالینی خود تحت پایش قرار دهند. چرا که پرستاران برای عملکرد بالینی مطلوب نیاز به صلاحیت بالینی در همه ابعاد مهارتی دارند. به طوری که مدیران و سرپرستاران بایستی بر میزان صلاحیت بالینی کارکنان پرستاری خود اشراف کامل داشته باشند و کارکنان دارای شایستگی بالا را شناسایی و تشویق کنند و از حیطههایی که پرستاران در آنان دچار ضعف و نارسایی هستند مطلع بوده و سعی در تقویت نقاط ضعف آنان داشته باشند.
|
|
| واژه‌های کلیدی: روانپرستاری، صلاحیت بالینی |
|
|
متن کامل [PDF 282 kb]
(476 دریافت)
|
نوع مطالعه: روانپرستاری و پرستاری بهداشت روانی |
موضوع مقاله:
پرستاری
دریافت: 1399/7/21 | پذیرش: 1399/10/12 | انتشار: 1400/4/10
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
