مقدمه: خستگی از آلارم به دلیل تعداد بالای آلارم­ها و حساسیت نسبت به این آلارم­ها ایجاد می­شود. این مساله منجر به عوارض ناخواسته و به خطر افتادن ایمنی بیمار می­شود. مدیریت این آلارم­ها می­تواند درکاهش خستگی از آلارم تاثیر گذار باشد. این مساله در بخش­های مراقبت ویژه نوزادان با توجه به شرایط نوزادان از اهمیت ویژه­ای برخوردار است. مطالعه حاضر با هدف بررسی خستگی از آلارم و دیدگاه پرستاران از مدیریت آن در بخش­های مراقبت ویژه نوزادان انجام گرفت.
روش: در این مطالعه توصیفی که در سال 1400 انجام گرفت تعداد 96 نفر از پرستاران شاغل در بخش­های مراقبت ویژه نوزادان بیمارستان­های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران به روش در دسترس شرکت کردند. داده­ها با استفاده از برگه اطلاعات جمعیت شناختی پرستاران، پرسشنامه دیدگاه پرستاران در مدیریت آلارم­ها، و پرسشنامه خستگی از آلارم پرستاران جمع آوری شد. داده­ها با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته­ها: نمره خستگی از آلارم پرستاران 19.65±6.35 بود که نشان دهنده خستگی از آلارم پرستاران در حد متوسط بود. ارتباط آماری مثبت معنی داری بین ساعات کاری در ماه و خستگی از آلارم(P= 0.017) وجود داشت و با افزایش ساعات کاری خستگی از آلارم پرستاران بیشتر می­گردید. 44 نفر (8/45%) از پرستاران بیان داشتند که طی دو سال گذشته اقداماتی در جهت ارتقا سیستم آلارم بالینی انجام نشده است. 46 نفر (9/47%) آنها گزارش دادند که موسسه برای ارتقای آلارم بالینی ایمن راه­حل های تکنولوژی جدیدی را نهادینه نکرده است. 25 نفر (26%) از شرکت کنندگان بیان داشتند که در طی دو سال گذشته به دلیل مشکلات آلارم بالینی حوادث ناگواری برای بیماران رخ داده است.
نتیجه گیری: مداخله به منظور کاهش آلارم­های مزاحم و نیز استفاده از سیستم­های پیشرفته مانیتورینگ برای کاهش وقوع حوادث ناخواسته به دنبال مدیریت نامناسب آلارم­ها ضروری می­باشد. تعدیل ساعات کاری پرستاران در ماه، و راهکارهایی همچون آموزش به منظور ارتقای دانش و نیز ترکیب آموزش با مداخلات بر پایه تکنولوژی به منظور کاهش خستگی از آلارم پرستاران و ارتقای ایمنی بیمار می­تواند مد نظر قرار گیرد.