مقدمه: پرسنل فوریت های پزشکی در موقعیت های پرتنشی با بیماران خود مواجه می شوند و این امر می تواند منجر به بروز خشونت علیه آنان گردد. تاکنون ماهیت خشونت فیزیکی علیه پرسنل فوریت های پزشکی در کشور ایران بررسی نشده است. بنابراین، هدف این مطالعه تعیین انواع خشونت فیزیکی محل کار علیه پرسنل فوریت های پزشکی استان آذربایجان شرقی از دیدگاه این پرسنل می باشد.

 روش: این پژوهش از نوع توصیفی می باشد که در سال 1387 انجام گرفت. جامعه پژوهش عبارت بود از 160 نفر از پرسنل فوریت های پزشکی شاغل در مراکز اورژانس پیش بیمارستانی استان آذربایجان شرقی که با روش سرشماری به عنوان نمونه مطالعه انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از یک پرسشنامه ترکیبی استفاده گردید که مشخصات فردی-اجتماعی پرسنل مورد بررسی، فروانی خشونت فیزیکی علیه آنان و عوامل مؤثر با بروز خشونت در اورژانس پیش بیمارستانی از دیدگاه این پرسنل را بررسی می نمود. پرسشنامه ها با پست برای واحدهای مورد مطالعه ارسال شد 138 پرسشنامه برای محققین عودت داده شد (ضریب بازگشت 25/86%). برای تجزیه و تحلیل یافته ها از نرم افزار آماری SPSS v.13 و آمار توصیفی استفاده گردید.

یافته‌ها: نتایج نشان داد که 7/37% از پاسخگویان گزارش نمودند که در سال گذشته خشونت فیزیکی را در محل کار خود تجربه نموده اند. از دیدگاه پرسنل شایع‌ترین علت خشونت محل کار علیه آنان کمبود آگاهی مردم به وظایف پرسنل فوریت پزشکی بوده است. بیشترین واکنش پاسخگویان به خشونت فیزیکی دعوت کردن مهاجمین به آرامش بوده است (9/52%) و مهم‌ترین دلیل برای این واکنش بیهوده بودن پی گیری موارد خشونت (1/34%) ذکر شده است. نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش، در مقایسه با نتایج مطالعات کشورهای دیگر، نشان‌دهنده شیوع نسبتاً بالای خشونت فیزیکی علیه پرسنل فوریت های پزشکی استان آذربایجان شرقی می باشد. برای کاهش سطح خشونت فیزیکی علیه این پرسنل آموزش عمومی و همچنین، آموزش کادر فوریت پزشکی در زمینه کنترل خشونت توصیه می شود.