دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران ، asadooghi@tums.ac.ir
چکیده: (6496 مشاهده)
مقدمه: مقایسه برنامههای درسی موجود با یکدیگر به شناسایی نقاط قوت و ضعف برنامه کمک کرده و فرصتی را برای بهبود برنامه و ایجاد رقابت فراهم میکند. این پژوهش با هدف بررسی و مقایسه تطبیقی برنامه درسی کارشناسی ارشد پرستاری سالمندی ایران و امریکا انجام شد.
روش کار: این مطالعه با استفاده از روش تطبیقی با کمک الگوی برودی در سال 1392 انجام شد. در این مطالعه برنامههای درسی فوق لیسانس پرستاری سالمندی در ایران و امریکا مقایسه شدند دانشگاه علوم پزشکی تهران از ایران و دانشگاه جان هاپکینز از امریکا انتخاب شدند. اطلاعات از طریق مستندات موجود در صفحه الکترونیکی دو دانشگاه در سال 1392 استخراج شدند. دو برنامه درسی از نظر رسالت و اهداف برنامه، نحوه پذیرش دانشجو، مدت دوره، تعداد واحدهای درسی، عناوین دروس، نحوه پذیرش دانشجو، فرصتهای اشتغال فارغ التحصیلان و هزینههای تحصیلی، در چهار مرحله توصیف، تفسیر، همجواری، و مقایسه، بررسی شدند.
یافتهها: اهداف برنامه سالمندی در ایران بر سه حوزه بالین، آموزش و پژوهش تمرکز دارد. فرصتهای اشتغال، هماهنگ با اهداف برنامه توصیف شده و بسیار کلی است. پذیرش دانشجو متمرکز و به شکل هنجاری است. در امریکا برنامه در دو حوزه مجزا پیشگیری و بالینی متمرکز است. فرصتهای اشتغال تعریف عینیتری دارد و متناسب با اهداف برنامه است. پذیرش دانشجو غیرمتمرکز و به صورت ملاکی است.
نتیجه گیری: استفاده از روش غیر متمرکز و معیارهای چندگانه برای پذیرش دانشجو، توجه به پیشینه علمی و حرفهای متقاضیان، تعریف عینی واحدهای اشتغال فارغ التحصیلان، تفکیک برنامه متناسب با فعالیت فارغ التحصیلان در مراکز بهداشتی در جامعه و مراکز بالینی، طراحی برنامههای تکمیلی جداگانه برای تربیت مدرس و محقق، تمرکز بر دروس متناسب با محلهای خدمت رسانی فارغ التحصیلان، برای بهبود برنامه فوق لیسانس پرستاری سالمندی در ایران پیشنهاد میشود.
Sadooghiasl A, Navab E, Negarandeh R, Nikbakht Nasrabadi A. A Comparative Study of the Geriatric Nursing Curriculum in Iran and USA. IJNR 2017; 12 (3) :52-57 URL: http://ijnr.ir/article-1-1489-fa.html
صدوقی اصل افسانه، نواب الهام، نگارنده رضا، نیکبخت نصر آبادی علیرضا. مقایسه تطبیقی برنامه درسی کارشناسی ارشد پرستاری سالمندی ایران و امریکا. نشریه پژوهش پرستاری ایران. 1396; 12 (3) :52-57