زمینه : دیابت بیماری مزمنی است که به رفتارهای خودمراقبتی ویژه ای تا پایان عمر نیاز دارد خودکارآمدی پایه ای برای تقویت خود مراقبتی در دیابت است که نقش زیادی در درمان و کنترل عوارض در این بیماری دارد. هدف : هدف این مطالعه یافتن وضعیت سازه خود کارآمدی در بیماران دیابتی و نیز بررسی عوامل مرتبط با آن طراحی و اجرا شده است. روش: در یک مطالعه مقطعی 100 نفر به صورت آسان از میان افراد مبتلا به دیابت انتخاب شدند . میزان خودکارآمدی واحدهای مورد پژوهش با استفاده از پرسشنامه DMSES اندازه گیری شد. میزان قند خون و HBA1c در آزمایشگاه همان مرکز بررسی شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS در سطح معنی داری α=0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها : ارتباط منفی و معنی داری بین نمره خودکارآمدی و شاخص های تشخیصی در بیماران دیابتی وجود داشت 76.0-=r) همچنین تفاوت آماری معنی داری بین افراد مجرد و متاهل و همچنین بین افراد تحصیل کرده و بیسواد از نظر نمره کارآمدی دیده شد. نتیجه گیری: میزان خودکارآمدی در بیماران دیابتی در سطح مطلوبی نبوده است و نیاز به ارتقاء آن در برنامه های خودمراقبتی احساس می گردد.
sabet sarvestani R, hadian shirazi Z. Diabetes diagnostic indexes and self efficacy of diabetic patients referred to Nader Kazemi center, Shiraz . IJNR 2009; 4 (14) :15-21 URL: http://ijnr.ir/article-1-163-fa.html
ثابت سروستانی راحله، هادیان شیرازی زهرا. شاخص های تشخیصی دیابت و خودکارآمدی در بیماران دیابتی مراجعه کننده به درمانگاه نادر کاظمی شیراز سال 1386. نشریه پژوهش پرستاری ایران. 1388; 4 (14) :15-21