مقدمه: گزارش نویسی در پرستاری از جمله مسئولیت‌های مهم رشته پرستاری ست که پس از چندین دهه آموزش و تاکید بر لزوم اجرای صحیح آن، همچنان با مشکلات متعددی روبروست. این پژوهش با هدف بررسی کیفیت گزارش پرستاری در حیطه‌های مختلف و علل عدم گزارش نویسی صحیح توسط پرستاران بیمارستان شهید بهشتی یاسوج انجام شده است.

روش کار: مطالعه حاضر از نوع توصیفی مقطعی است که در آن اطلاعات جمع آوری شده از 120 پرونده و 100 نفر پرستار که بصورت تصادفی انتخاب شدند جمع آوری شده است. ابزارهای پژوهش شامل چک لیست گزارش معمول بخش، بدو ورود، ترخیص، قبل و بعد از عمل و همچنین چک لیست علل عدم ثبت صحیح گزارشات پرستاری بوده است. داده‌های آماری با SPSS16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته‌ها: میزان گزارشات ثبت شده صحیح، در قسمت گزارش‌های معمول بستری در بخش و بدو ورود 56%، ترخیص 82%، قبل عمل 44% و بعد از عمل 68% بوده است و در سایر موارد به صورت ثبت نشده و یا ثبت ناکامل بوده است. همچنین پرستاران به نبودن وقت، بارکاری زیاد و خستگی به عنوان مهم‌ترین علل عدم گزارش نویسی صحیح اشاره کردند.

نتیجه گیری: نتایج این مطالعه فرصت مغتنمی ایجاد کرده است تا پرستاران و مسئولین با توجه بیشتر به گویه هایی که ضعف در آن مشاهده شده است، به ارتقا گزارشات پرستاری کمک کنند. همچنین تمهیداتی جهت کاهش بار کاری و خستگی پرستاران که منجر به عدم گزارش نویسی صحیح می‌شود، اندیشیده شود.